Achter het net gevist in Kaikoura🐟🦞

Wat een prachtige morgen beloofde te worden, liep af met heuse frustratie. We zouden deze ochtend een wandeling maken door de omgeving van Kaikoura. Ik was het al niet eens met Mirs beschuldiging dat ik treuzelde tijdens het inpakken van mijn 3D-scan apparatuur, maar toen ik haar ook nog onvoldoende begeleidde tijdens het verlaten van de campingplek, steeg de temperatuur in Vanessa’s cockpit enkele graden.
Gelukkig maar van korte duur, want Mir had een prachtige wandeling uitgezocht langs de kust van de stad.

We kwamen langs rotspartijen op het strand, waar we naast de luie zeehonden ook coole vogelsoorten spotten. Toen we het hogerop zochten, liepen we over huttentocht-achtige weggetjes die ons dwars door weilanden met koeien leidde. Onderweg maakten we nog een foto speciaal voor Oma Margriet. "Mar kinger wat is ut heej sjun!" 

Eenmaal terug in het centrum haalden we de gear op voor onze middagactiviteit. We gingen vanmiddag namelijk snorkelen met onze avontuurlijke buren Gerard (gisteren per ongeluk George genoemd in de blog) en Ingrid, die Mir overigens al snel Aniek en Marcel doopte. De twee dunne Nieuw-Zeelandse senioren hadden hun fietsen bij zich en waren zeer sportief. Toen we met zijn vieren richting de snorkel-locatie reden, passeerden we een aangespoelde walvis op het strand! Bij nader inzien wees Gerard ons erop dat het een opblaasbare dummy was. Het zou volgens hem om een oefening gaan.

Eenmaal in de pakken gehesen (wat nog een dingetje was...) zagen we eruit als echte pro's! 

Mir ging samen met Aniek snorkelen en Marcel en ik gingen op zoek naar kreeften en botervissen. Mir heeft veel en zelfs dikke vissen gezien. Ze laat weten dat ze het wier, de zeeplanten en het mos op de rotsen nog indrukwekkender vond dan de vissen. De mannen hadden helaas wat minder succes. Het duurde bijvoorbeeld best even voordat mijn masker waterdicht op mijn neus bleef zitten. Toen we eenmaal klaar waren om te starten bleek het vinden van de kreeften moeilijker dan gedacht. Het duiken met snorkel had ik op een bepaald moment helemaal onder de knie, maar het zoeken tussen gleuven en kieren was best moeilijk. Ondertussen geeft de rijke onderwaterwereld me wel het gevoel dat ik op een vreemde alien-planeet rondzweef, heel vet. Weinig succes met de kreeften dus. Toen Mir en Ingrid het water uitgingen, kreeg ik de kans om het harpoengeweer uit te proberen. Dat was heel leip. Ik spotte meerdere keren vrij grote botervissen, die mijn speer net wisten te ontwijken. Je voelt je echt een jager. Totdat je met lege handen weer het strand op loopt; Dan voel je je natuurlijk gewoon een loser. Het mocht de pret niet drukken hoor, we hebben allebei een sjieke middag gehad.

We dronken samen met onze buren een welverdiend biertje, maar in plaats van kreeft aten we die avond chips en nootjes en de buren gaven ons redelijk onverwachts wat inzichten in de Nieuw-Zeelandse politiek. Toen ging ik liever bier halen. We waren kapot. Dus na ons afscheid met de buren lagen we vroeg in ons nest.