Wat een dag

Taupo: de stad in het noordereiland staat erom bekend dat backpackers er naartoe reizen en nooit meer terug komen, omdat het er zo fijn is. Ook wel de ‘Taupo trap’ genoemd. 

Die Taupo trap heeft ons vandaag wel te pakken. We maakten een prachtige wandeling langs de Waikato rivier richting de Taupo Falls. Tijdens deze drie uur durende tocht komen we langs prachtige natuur scènes en adembenemende vergezichten. Wanneer we door een enorm hoog dennenbos lopen voelen we ons bijvoorbeeld ontzettend klein….

Eenmaal bij de waterval aangekomen, blijkt het een soort trechter te zijn waar al het water uit de rivier door een dunne gang omlaag stort. Ik moest daar even in verdwalen. De combinatie van het harde geluid en het onvoorspelbare geweld was bizar indrukwekkend.

(Telsküp represent)

Na de wandeling aten we sushi in het centrum en besloten we niet meer terug naar de camping te gaan, maar in het park uit te rusten. Bergschoenen uit en even op adem komen.

Vanaf vijf uur mochten we aan boord van Chris zijn zeilboot, op koers richting de Maori carvings die zich langs lake Taupo bevinden. Mir viel, net als alle andere gasten op de bood, vrij snel voor Chris zijn charmes. (Mama heeft duidelijk een zwak voor kapiteins ⚓️) 

Terwijl het zonnetje doorbrak mocht iedereen één voor één de eenden uit hun hand laten eten. Zó grappig. Dit was ook het eerste moment dat de Duitse Ida mijn aandacht trok. Even later arriveerden we bij de Maori Carvings. Hoewel ze er sjiek uitzagen, maakte de temperatuur van het water meer indruk. Natuurlijk maakte ik, samen met de groep Duitsers, een verfrissende plons in het meer.

Eenmaal opgedroogd deden Mir en ik een warme Poncho aan. Ik nam er ook een mee voor Ida, raapte mijn moed bij elkaar, en sprak haar aan. De 10 minuten voordat we in de haven aankwamen, waren precies genoeg om verliefd te worden op haar blauwe ogen en haar ‘Koa’ Tattoo, dat vrij vertaald happiness betekend in Maori. 

De hemel kleurt prachtig rood, roze en oranje, voordat de zon achter de bergen zakt. Tegelijk met de zon, verdwijnt mijn nummer Ida’s telefoon in. Ze zou me laten weten waar ze die avond met haar vrienden een drankje ging doen in de stad…

Heel voldaan en een beetje verliefd komen we terug op de camping. Net wanneer je denkt dat deze dag niet mooier kan, zie ik Johannes in de keuken staan. (Tijdens ons gesprek gisteren liet ik hem weten dat er onder zijn rode bos haar, ook een mullet schuil ging. Hij twijfelde nog, zij hij. Het deed hem net iets te veel aan new kids denken.) Maar kijk hem eens schitterend in de keuken! ✨ Geweldig!

De Taupo-trap bestaat echt.

Alhoewel…

Ik wacht nog steeds op dat appje van Ida.

Fuck