Hokitika en geen vlucht

Woensdagochten vertrekken we vanaf  de camping in Punakaiki richting het zuiden. We stranden na 1,5 uur in Hoikitika en picknicken  aan de oceaan. 

We stappen de i-site binnen en besluiten Lake Kaniere te bezoeken. Eerlijk gezegd maakt het meer niet echt veel indruk.  Het is een meer...We wandelen ongeveer 15 minuten een rondje door de forest.

Tja wat nu? Ik heb behoefte aan wat reuring, dus we besluiten naar Franz Josef te rijden, een toeristisch plaatsje bij de gletsjers. Daan heeft een leuke camping uitgezocht de "orange sheep". Ook hier in Nieuw Zeeland kampen ze met personeelstekorten. We vullen een formuliertje in dat klaar ligt, stoppen geld in een plastic zakje in een grote brievenbus. We hebben verder geen "staff" gezien. Ook het restaurantje dat we hadden uitgezocht is dicht omdat de crew een day off verdiende. Het resultaat is dat we in een andere bar/restaurant terechtkomen waar het gezellig en druk is. Er staat een oude pooltafel. Het is lang geleden maar het lukt me (met een beetje geluk) om mijn zoon in te maken! Daan wijt het aan het feit dat de keu van uitermate slechte kwaliteit was. 

Bij het tweede potje moet ik helaas mijn meerdere erkennen. We eten daar de beste pizza die we in tijden geproefd hebben!

Donderdagochtend: Na wat getwijfel (het weer is niet optimaal door de bewolking, de prijs is best pittig, en een beetje decadent is het ook) besluiten we toch met een helikopter de gletsjer te bezoeken. Om 12.30 uur moeten we ons melden bij het incheckpunt. De warrige jongen achter de desk vertelt dat het nog onzeker is of we kunnen gaan, de bewolking is nogal dik. We drinken in de bar ernaast een kop koffie om daarna te horen dat het definitief is afgeblazen.  Helaas pindakaas...  Dat is wel balen.

Dan maar naar lake Mathisson. Erg mooie omgeving waar we gelukkig een alternatief voor de helikoptervlucht vinden!😆

(Zie bij de video's "here is your captain speaking")

Tegen het eind van de middag besluiten we om door te reizen naar Wanaka. Daan rijdt het eerste stuk en dat doet hij prima.

 Maar ik zit als een stresskip ernaast en knijp om de haverklap in de deur. Iets met regie en loslaten?? Gelukkig moeten we na 1,5uur tanken en kan ik met goed fatsoen weer zelf rijden. Mijn zoon kan prima loslaten en besluit op een plek in de camper te gaan zitten met zijn hoofd op de tafel en een uurtje te pitten. Ik rijd de laatste 1,5 uur van Haast naar Wanaka, en ik heb zitten kicken achter het stuur!  Wat is het hier mooi! 

Uiteindelijk landen we op een luxe camping waar we de komende twee nachten blijven 💕