Gas terug

Wie erop hoopt om elke dag zo’n spannend verhaal te lezen als gisteren, moet ik toch echt teleurstellen. Gisteren en vandaag vatten we in een blog samen omdat het relaxte dagen waren. 

Na het avontuur met de camper sliepen we alsnog op de prachtige plek in de bossen.  De volgend ochtend hebben we langs de rivier ons ontbijtje genuttigd.

Er zijn weinig andere bezoekers, wel staan er oude (sta)caravans die er wat rommelig bij liggen. Het is duidelijk nog voorseizoen.

Na het ontbijt laten we de centen achter in de honesty-box (want we deugen) en vervolgen we onze weg richting het stadje Coromandel. Het tweede deel van de mooie kustweg waar je de neiging hebt om elke twee minuten een foto te maken; daar zijn we maar mee gestopt.

Coromandel is een klein gezellig dorpje waar we bij de plaatselijke VVV van twee seniore dames een tip voor een wandeling krijgen (omdat Daan het oude treintje echt te truttig vindt...)Daarna in een cafeetje de heerlijkste cappuccino aller tijden gedronken! 

De wandeling was prachtig, langs de kust en door bossen waar “native trees” te vinden zijn. Deze enorme joekels, met een doorsnee van ik weet niet hoeveel meter, worden zo goed geschermd dat we onze schoenen moesten desinfecteren alvorens we het bos mochten betreden. We eindigen de dag na nog een uurtje rijden in Whitianga, op een echte camping met een warme douche en een pizza.

Vanmorgen was het bewolkt dus een prima dag om eerst boodschappen te doen en daarna een paar uur te rijden. Daan kroop weer achter het stuur en ik merk dat ik toch enigszins getraumatiseerd ben... Bij iedere hobbel in de weg waar de camper naar links overhelt, schiet ik in de stress. De route die over een nat wegdek door de bergen leidt, helpt daar niet echt bij. Daan, die overigens foutloos reed, raakte lichtelijk geïrriteerd om mijn opgefokte gedrag. 

Na drie uur rijden komen we aan in het MC Laren Falls park. Een mooie plek waar we ook weer bijna alleen staan. Na de lunch is het droog en bezoeken we de MC Larn watervallen.  Eerlijk? Mwah.... (ik denk ook echt dat je als je in IJsland bent geweest, gewoon geen watervallen meer moet bezoeken)

Na de wandeling besluit Daan er met zijn camera alleen op uit te gaan. Hij had duidelijk even een “overdosering mama”. Uiteindelijk blijven we gewoon een heel normale moeder en een zoon😉

De dag afgesloten met een korte wandeling over de glowworm-track. 

Zo schattig!